mannencirkel

Waarom ik elke week naar mijn mannencirkel ga

Elke week komen ongeveer 12 mannen bij elkaar. Precies om 17:30 gaat de deur dicht. De voorzitter vraagt of iedereen de geheimhouding bevestigd. Wat hier gebeurd of gezegd wordt, blijft hier. Iedereen steekt zijn hand op. Een plechtig begin van een avond met de mannen.

A Band of Brothers – ABOB – in het kort is niet de tv mini-serie uit 2001, maar de Engelse groep vrijwilligers, die mannen die in aanraking zijn geweest met justitie, ondersteund. Onze groep is daar een afdeling van, maar dan in La Alpujarra, Spanje.

Een belangrijk onderdeel van de cirkel is delen, delen wat mij op dit moment bezig houdt, hoe ik me voel. Mijn gedachten, frustraties, angsten én je overwinningen. Niet zozeer hoe mijn week was, meer hoe ik me NU voelen. Ben ik niet aan het delen, dan luister ik aandachtig, zonder oordeel, zonder maar iets in te vullen.

Na deze ronde sluiten we onze ogen en voelen of er iets is dat zich roert. ‘If something is cooking’ of dat je juist helemaal niest voelt. Diegene die het meest ‘kookt’ wordt uitgenodigd in het midden van de cirkel, om te kijken wat er speelt. Wat volgt lijkt het meest op een familie-opstelling. Prachtig vaak ontroerend werk.

Elke week weer raakt wat er gedeeld wordt iets in mij. Elke week weer realiseer ik mij dat wij mannen meer overeenkomsten hebben dan verschillen. Elke week weer leer ik weer een beetje helderder voelen wat er in mij speelt en daar uitdrukking aan te geven.

Ik woon hier nog niet zo lang, toch ken ik nu een groep mannen waar ik op kan bouwen. Kerels die hun intiemste gevoelens met elkaar delen. Kerels die op elkaar kunnen vertrouwen, die klaar staan voor elkaar. Stuk voor stuk prachtige mannen waar ik van ben gaan houden. Brothers. Daarom ga ik elke week naar mijn mannencirkel.

Dank aan René die mij geïntroduceerd heeft. Dank aan Adrian & Ceri die elke week de deur van The house of light openen voor onze cirkel. Namaste.